Geopark Krajowy w Karkonoszach

„Geopark Krajowy” to certyfikat przyznawany przez Ministerstwo Ochrony Środowiska pod patronatem UNESCO. Może go uzyskać obszar szczycący się niezwykłym bogactwem geologicznym czy, mówiąc szerzej, bogactwem przyrody nieożywionej. Na terenie Polski do tej pory otrzymały go jedynie trzy tereny, a między innymi Karkonoski Park Narodowy z jego otuliną (pasem rozciągającym się poza obszarem samego parku, ale podlegającym podobnym obwarowaniom prawnym pod kątem ochrony przyrody). Miało to miejsce we wrześniu 2010 roku.

Spacerując ścieżkami Karkonoskiego Parku Narodowego (i nigdy poza nimi, pamiętajmy, że w parku narodowym nie można chodzić nie po szlaku!), warto mieć ten fakt na względzie, choćby po to, by dokładniej przyjrzeć się właśnie nieożywionej przyrodzie tamtego rejonu. Na całym świecie istnieje około 90 geoparków, w Europie natomiast ponad 50.

Idea powstania Geoparku Krajowego w Karkonoszach skupia się jednak nie tylko na ochronie środowiska, ale również na innych kwestiach, w tym na zagadnieniu związanym z edukacją ludzi w zakresie geologii i geomorfologii. Tablice informacyjne i ścieżki dydaktyczne, które z tej okazji powstały pozwalają na spojrzenie w znacznie szerszy niż dotąd sposób na drugie co do wieku góry w Polsce (najstarsze są Góry Świętokrzyskie, najmłodsze Karpaty).

Jedną z najbardziej znanych ścieżek geoturystycznych jest szlak położony we wschodniej części Karkonoszy, liczący 17 kilometrów długości, na których rozlokowanych jest aż czternaście punktów informacyjnych. Obejmuje zasięgiem opisu m.in. Dolinę Łomniczki, spływy gruzowo-błotne, Śnieżkę, Czarną Kopę, Skalny Stół czy Dolinę Płomnicy.